Wanneer je een langere periode in het buitenland woont, maak je ongelofelijk veel mee. Veel expats verhuizen regelmatig van land naar land en van stad naar stad. Het is vaak een ongelofelijk indrukwekkende reis, waardoor je veel leert over het leven, de liefde en al je angsten. Veel meer dan je ooit op een opleiding leert of in een zelfhulpboek leest. Het opbouwen van een nieuw bestaan in den verre, geeft een ‘rijk gevoel’ en een enorme boost voor je eigenwaarde en zelfgevoel. Mensen die dit hebben ervaren zullen dit (h)erkennen. Ze hebben hun horizon kunnen verbreden, zijn meer ‘open-minded’ geworden en hebben ontdekt wat echt belangrijk is in het leven. Wat ze je echter niet altijd vertellen, is dat het tegelijkertijd de meest eenzame en vervreemdende ervaring is van hun leven. De minpunten van het expatleven gaan ook nog gepaard met een berg aan schuldgevoelens. In ‘expatland’ bestaan geen sprookjes!
Minpunten van het expatleven
Dit zijn de vijf belangrijkste minpunten van het expatleven op het moment dat je je thuisland verlaat.
Je geliefden blijven treurig achter
Hoe vriendelijk en lief je de boodschap ook brengt, verhuizen naar het buitenland is een egoïstische keuze. Het is geweldig dat je je droomt volgt en het leven kiest dat je wilt hebben, maar geloof me, je maakt niemand blij behalve jezelf. Als je gezegend bent met geweldige familie en vrienden, dan zullen ze alles doen om hun ware gevoelens voor je te verbergen. Ze willen je niet belasten met hun twijfels, angsten en ‘wat ga je in hemelsnaam doen’ gedachten. Ze zullen zeggen: ‘als jij hiermee gelukkig bent, dan zijn wij dat ook’. Op het moment dat wij naar Parijs vertrokken, probeerden onze ouders blij voor ons te zijn. Broers en zussen vertelden echter een andere waarheid. Onze oppeppende belofte om ons daar ‘gezellig’ op te zoeken en de stad te ontdekken, bleek voor hen een grote barrière te zijn. Amsterdam was al spannend genoeg… In de jaren van ons avontuur, blijken zij kwetsbaarder dan ooit tevoren.
Je voelt je steeds schuldig
Goede vrienden hebben het afgelopen jaar besloten om te gaan scheiden. Dit ervaren wij als een enorme schok. Hoe vaak je ook Whatsapp-berichten stuurt, je bent er niet echt om ze te steunen. Ook al is Parijs dichtbij, toch zit je ver weg en stap je niet even in de auto voor een bezoekje. Verjaardagen van familieleden… je bent er (weer) niet bij. Je schrijft op Facebook dat je voor een paar dagen in Nederland bent geweest. Krijg je bij terugkeer toch een SMS dat het zo jammer is dat je die-en-die niet met een bezoek hebt verrast. ‘Zijn wij dan niet belangrijk genoeg voor jullie?’ Een vader van een goede vriend is overleden en wie schitterden er door afwezigheid? Ga zo maar door. Je bent er vaak niet bij op de hoogtepunten en ook niet op de dieptepunten. Terugkijkend op deze jaren hebben we veel gemist. Het waren altijd de zaken waarvan ik dacht dat ik ze kon missen als kiespijn, totdat ik op vrijwel elke uitnodiging moest zeggen: ‘oh sorry, dat gaat ons niet lukken’. En helemaal wanneer je naar de andere kant van de wereld verhuist, wordt dit nog vele malen erger. Het bijwonen van het huwelijk van vader A begin februari, maakt dat je de verjaardag van vader B eind februari zult missen. Het huwelijk van vriendenstel C, zorgt ervoor dat je de begrafenis van vader D moet overslaan. Hoe moet je kiezen? En hoe moet je je keuzes verantwoorden? Het gevoel een vreselijk kind of een afschuwelijke vriend te zijn, komt steeds terug.
Je voelt je echt, echt eenzaam
Wij zijn altijd omringd geweest door lieve familie en geweldige vrienden. Het verhuizen naar het buitenland, heeft ons niet tegen gehouden om nieuwe mensen te ontmoeten. Maar, ook al was ik nooit echt alleen, toch voelde ik soms een diep gevoel van eenzaamheid die ik nooit eerder heb gevoeld. De eerste verjaardag van mijn lief in Parijs, was een nare ervaring. Zit je daar, in een mooi restaurant bovenin Centre Pompidou. En het enige dat je kunt bedenken, is dat je nog nooit zo’n kaal en treurig verjaardagsetentje hebt gehad. Het kost tijd om betekenisvolle relaties met mensen op te bouwen. Als expat probeer je veel tijd te nemen voor leuke en spannende activiteiten met nieuwe mensen, maar je deelt geen geschiedenis met hen. Er is geen ‘collectief geheugen’, wat je wel met je vrienden en familie in het thuisland hebt. Je voelt je een beetje als een brugpieper op een nieuwe school… Dit is een van de belangrijkste minpunten van het expatleven.
Je hoort er niet meer helemaal bij
Het leven in het buitenland is een prachtige ervaring. Je ontdekt veel zaken in jezelf die heel bijzonder zijn. Ook laat je oude overtuigingen los die niet meer goed voelen. Ondanks deze grote verandering, begin je je ook heel langzaam en heel voorzichtig wat te vervreemden van thuis. Je probeert je aan te passen aan je nieuwe buitenlandse thuis. Maar ook al doe je zo je best, je zult er nooit voor 100% in slagen om one-of-them te worden. Vragen als ‘waar hoor ik eigenlijk thuis’, ‘waar is thuis’ en ‘waar wil ik uiteindelijk oud worden’, komen op de voorgrond te staan. Vooral als je vaker verhuist naar een nieuw land, dringen deze vragen zich meer en meer op. Het antwoord op de vraag ‘waar is thuis’, lijkt steeds slechter te beantwoorden en minder te kloppen met je primaire wens om een paar jaar in het buitenland te wonen.
Je verliest dierbare vrienden
Vrienden, waarvan je dacht ze nooit te verliezen, komen soms meer op de achtergrond te staan. Om alle bovenstaande redenen, zal jouw verhuizing naar het buitenland ervoor zorgen dat vriendschappen veranderen. Het is niemand’s schuld en tegelijkertijd iedereen zijn schuld. Je begint verjaardagen te vergeten (vooral van degenen zonder Facebook) of je begint toch grote verschillen te zien die je eerst nooit zag. Je kunt uiteraard vaker naar je thuisland gaan, maar doet iedereen dezelfde moeite om jouw kant op te komen? Door te kiezen voor een (tijdelijk) leven in het buitenland, zullen sommige vriendschappen verwateren. Dit is niet te vermijden en het hoort bij het leven. Verlies van vriendschappen, betekent het verlies van een deel van jezelf en je geschiedenis. Maar, was de keuze om te vertrekken de juiste? Zijn de minpunten van het expatleven te overzien? Was het de moeite waard? En heb je spijt van het kiezen van een internationale lifestyle? Ja en nee… Een groot offer, geeft ook een grote beloning. Vertaald en aangevuld naar het originele artikel: http://elitedaily.com/life/culture/what-to-know-moving-abroad
