Van loodgieters naar horeca uitbaters
Hans en Inia weten duidelijk van aanpakken. Ze runnen een goed lopend loodgietersbedrijf met acht personeelsleden als ze besluiten hun leven om te gooien. Het broeide al een hele tijd: “gaan we dit tot ons pensioen doen?” Vanaf 2004 besloten ze de sleur definitief te doorbreken en begonnen ze actief te zoeken naar een gelegenheid om te emigreren naar Frankrijk en daar een nieuw leven op te bouwen. De keus viel op Frankrijk vanwege het klimaat, de bereisbaarheid naar Nederland en de schoonheid van het land. Via vrienden stuitten ze op hun huidige huis en Chambre d’Hôtes. Ze verkochten huis en haard en togen met hun twee zonen (14, 13) en dochter (12) naar hun nieuwe stek in het prachtige Cirque de Navacelles, Hérault.
Van Bergen op Zoom naar het Franse dal
De overgang van het Brabantse Bergen op Zoom naar het dal in Frankrijk was enorm. De kinderen spraken geen van allen Frans. Plotseling moesten ze ’s ochtends om zeven uur al op de bus naar school en kwamen ze pas ’s avonds om zeven uur weer thuis. Ze kregen negen tot tien uur in de week extra Franse les en beide zonen begonnen in de klas waar ze in Nederland waren geëindigd. De school in Frankrijk was een stuk strenger en dat was even aanpassen. Ze waren in de zomer gekomen en tegen het einde van het jaar spraken de jongens al aardig Frans. Hans heeft veel respect voor hoe de kinderen zich door deze moeilijke overgangsperiode heen hebben geslagen.
Hans en Inia’s (pleeg)dochter had het zwaarder met het emigreren naar Frankrijk. Ze heeft een verstandelijke beperking en heeft in het algemeen moeite met communiceren. Voor haar was de overstap naar een Franstalig land dan ook groot. Hoe goed iedereen ook zijn best deed, op de gewone basisschool liep ze vast. Via een omweg en hulp van een bevlogen leerkracht is ze uiteindelijk toch op een speciale school terecht gekomen waar ze goed op haar plek was. Dat ging niet zonder slag of stoot. Ze moest weer helemaal onderzocht en getest worden. Omdat het gezin in Frankrijk niet in het circuit zat en de sociale kaart niet kende was het een zware weg. De begeleidende Nederlandse instanties die nog betrokken waren konden daar ook niet veel helpen omdat ook zij niet thuis zijn in Frankrijk. Inia heeft moeten knokken om het voor haar dochter zo goed mogelijk te regelen en gelukkig met succes. Het heeft ook nog als positieve bijwerking gehad dat Inia daardoor het Frans snel onder de knie kreeg. Ook de jongste dochter is nu, ondanks haar problemen met communiceren, tweetalig te noemen.
Terugkeergarantie
Hans vertelt dat ze met het gezin de afspraak hadden gemaakt dat als iemand ongelukkig zou worden van de emigratie ze als gezin terug zouden gaan naar Nederland. Hans en Inia controleerden het welzijn van hun kinderen nauw en er werd regelmatig over gesproken. Het is niet zo ver gekomen dat ze terug wilden, maar toen het zoeken naar een goede school voor hun jongste kind in eerste instantie niet wilde lukken, ging het wel door hun hoofd.
Nieuwe vrienden
Hans en Inia hebben in de afgelopen tien jaar een aantal nieuwe vrienden gemaakt. De meesten zijn Nederlanders in Frankrijk. Échte Franse vrienden hebben ze niet. Hans wijdt dat aan de taal en aan het feit dat ze in een klein en erg afgelegen dal wonen waar ze weinig anderen tegenkomen. “Maar als we problemen zouden hebben, worden we heus wel geholpen en ook worden we bij diverse gelegenheden uitgenodigd”. Inia spreekt beter Frans dan Hans en doet dan ook meestal alle regelzaken. Hans gaat regelmatig terug naar Nederland en blijft zo contact houden met hun sociale netwerk daar. De behoefte in Frankrijk een sociaal netwerk op te bouwen is daardoor ook kleiner. In de winter gaan ze enkele weken terug. Hans trommelt dan al zijn vrienden op en gaat bijpraten in de kroeg. Hans viert Carnaval en het terugkerende jaarlijkse Bluesfestival in mei slaat hij nooit over.
Hard werken
De Chambres d’Hôtes loopt prima en vanaf 2008 is de familie ook nog een crêperie begonnen met een groepsverblijf. Die stap hebben ze gezet omdat hun oudste zoon ook graag in de horeca wilde. Om het vak ook nog van een ander te leren ging hij ’s winters in Nederland in een restaurant werken. Al werkende is hij van gedachten veranderd en heeft hij besloten om leerkracht te worden. Hij studeert nu aan de pabo in Utrecht. In het hoogseizoen komt hij thuis om te helpen in de zaak. Zijn broer wilde gek genoeg altijd terug, maar werd verliefd op een Française en woont nu samen in Montpellier. Hij studeert sport. Hun dochter is ook van school en heeft een mooie plek op een begeleid wonen project in de stad. Ze heeft het daar goed naar haar zin en komt regelmatig naar huis. Omdat de horeca hard werken is en het er naar uit ziet dat geen van de kinderen de zaak gaan overnemen staat de Chambres de Hôtes nu te koop. Hans en Inia zullen dan alleen nog de crêperie en het groepsverblijf behouden.
Met Pensioen in Frankrijk én Nederland?
Hans vertelt dat hij duidelijk één been in Frankrijk heeft en één been in Nederland. Hij zou het liefst teruggaan als hij met pensioen gaat, maar zijn vrouw wil graag blijven. Dat wordt nog een puzzel de komende jaren. Hans is nu 62 jaar en begint toch langzaam richting zijn pensioen te denken. Misschien wordt het wel een winterappartement in Brabant én een historisch frans zomerhuis.
Tips & trucs van Hans
Zoek landgenoten op die je zijn voorgegaan bij het emigreren naar Frankrijk, maak gebruik van hun expertise en leer van de fouten die zij gemaakt hebben. Terugkijkend vindt Hans dat zij te lang hebben gewacht met hulp zoeken bij andere Nederlanders. Zij wilden het graag helemaal zelf uitzoeken. Zo hebben zij wielen onnodig opnieuw uitgevonden. Probeer te accepteren dat je niet alles voor kunt zijn en dat je het leven soms moet nemen zoals het komt. websites over emigreren naar Frankrijk: http://www.nederlanders.fr http://frankrijk.nlambassade.org http://www.vertreknaarfrankrijk.nl
