Naarmate kinderen ouder worden, gaan leeftijdsgenoten een steeds grotere en belangrijkere rol spelen in hun leven. Naast het hebben van vrienden zijn ze vaak ingebed in een familie, school, buurt of vereniging.

Eenzaamheid en depressie

Voor een positieve (identiteits)ontwikkeling is het belangrijk dat kinderen zich onderdeel voelen van een gemeenschap, dat ze ergens bij horen. Kinderen worden zichzelf in relatie met anderen. Bij een verhuizing is dat grotendeels weg, zeker als de bestemming ver weg in een vreemd land is. Vooral oudere kinderen kunnen dan met identiteitsproblemen en eenzaamheid worstelen en zich depressief gaan voelen.

Kinderen helpen

Nieuwe vrienden maken is niet voor iedereen gemakkelijk. Vooral in de eerste fase van een verhuizing kunnen we kinderen een handje helpen. Van belang is dat ze goed afscheid nemen, maar zich ook snel thuis gaan voelen in hun nieuwe omgeving. Simpele dingen als buren die je begroeten omdat ze je kennen of de mevrouw in de winkel die jouw kind herkent, dragen bij aan het gevoel ergens bij te horen. Ze kunnen lid worden van een club, activiteiten bezoeken in de buurt en op de nieuwe school. Je kunt veel doen om je kind een handje te helpen. Op internet en in boeken over expats, emigranten en verhuizen met kinderen vind je tips en adviezen van ouders die ons zijn voorgegaan. Een boek van Christel Westgeest over verhuizen met kinderen is goed onderbouwd vanuit het ontwikkelingsperspectief van kinderen en jongeren en geeft mooie voorbeelden. Leuk en informatief is een boek van Anita Schmidt over jonge kinderen. Ook de site van ouders online geeft waardevolle tips om eenzaamheid bij verhuizing te voorkomen.

Investeren in sociale contacten

Zelf heb ik veel geïnvesteerd in contacten op school. Hoewel ik het een rotklus vond, was ik klassenouder en daardoor leerde ik snel veel ouders kennen. Ik ging vrijwilligerswerk doen in de schoolbibliotheek en gaf verkeerslessen. De stap om een playdate te maken werd gemakkelijker, gezelliger en veiliger. Zij kenden mij en ik kende hen. Na een paar keer durfde mijn dochter van 8 jaar alleen te gaan spelen.

Online playdates

Vooral mijn dochter moest in het begin geregeld huilen omdat ze vaak eenzaamheid voelde. We organiseerden daarom “speel” afspraakjes met haar Nederlandse vriendinnetjes. Zo heeft ze via Skype vier uur lang armbandjes zitten “loomen” terwijl haar oude buurmeisje hetzelfde deed in Nederland. Ze maakte online strijkkralenplankjes, verzon samen verhalen en liet kunstjes zien. Third Culture Kids in het digitale tijdperk.