Nederlander in Baltimore
Hoe is het leven als Nederlander in Baltimore? Anke (32) woont nu zes maanden met haar man en twee dochters (3 en 1) in Baltimore in de Verenigde Staten. Ze zijn verhuisd naar Baltimore omdat Anke er twee jaar lang haar postdoctoraal onderzoek kan doen. Haar man kan als natuurkundige overal aan de slag, maar werkt op dit moment niet. Hij wil de kinderen en Anke ondersteunen tijdens de transitie naar een ander land en een andere cultuur.
Een moeilijk vertrek
Familieomstandigheden hebben haar ervaring met het emigreren sterk gekleurd. “Zes weken voordat we vertrokken werd bij mijn moeder kanker gediagnosticeerd. Ook met mijn broer gaat het niet goed. Nu ik vertrokken ben staat mijn vader er alleen voor”. Dit vindt ze erg moeilijk. Gelukkig steunt haar familie haar in dit besluit. Mocht de situatie echter verslechteren, dan denkt ze er wel aan om toch terug te gaan. Dat maakt de overgang niet makkelijk. “Tien jaar geleden was ik ook acht maanden in Amerika. Ik vond het toen makkelijker om me aan te passen. Ik miste toen ook mijn familie en vrienden, had toen ook last van de taalbarrière, maar voor mijn gevoel minder dan nu. Ik loop nu meer tegen die dingen aan. Toen ging ik nog vaker mee de kroeg in. Dat doe ik nu ook minder, omdat ik een verantwoordelijkheid heb tegenover mijn gezin”. Nu vindt ze na het werk en in het weekend thuis zijn belangrijker. “Tweewekelijks een pubquiz tussen 8 en 10 uur, dat kan ik nog wel inpassen, maar daar blijft het vaak ook bij”.
De speeltuin: een plek voor laagdrempelig contact
Ook haar oudste dochter (3) krijgt veel van de verandering mee. Eerst vond ze het niet leuk dat de mensen Engels praatten, maar zo langzamerhand verandert haar mening. Ze begrijpt het nu meer en ze heeft het in ongeveer vier maanden opgepikt. In het begin was ze bang om iets verkeerd te zeggen, maar nu pikt ze het bij playgroups en activiteiten snel op. Ook aan haar jongste dochter (1) kan Anke merken dat het gezin tot rust is gekomen. “Ze huilt veel minder dan in het begin”. Haar man gaat met zijn dochters vaak naar de speeltuin als zij aan het werk is. “Dat is dé plek waar je mensen tegenkomt en laagdrempelig kennissen op kan doen. Het lijkt soms alsof we er wonen, zo vaak zijn we daar. Dit is heel anders dan in Nederland. Mensen lijken hier meer open staan om nieuwe vrienden te maken. Omdat kinderopvang zo duur is, zitten veel mensen in Amerika in hetzelfde schuitje en kom je makkelijker aan een playdate in de speeltuin. De groep mensen die we daar ontmoeten zijn voornamelijk expats waar we erg makkelijk en open contact mee hebben”.
Een westerse cultuur, maar anders
“Op het eerste gezicht denk je als Nederlander in Baltimore: dit is eenzelfde cultuur, namelijk een Westerse cultuur. Toch komt er bij mij altijd een moment van ‘waarom doen ze het nu weer zo?'”. Wegen zijn lelijk en niet goed aangelegd en Amerikanen hechten weinig waarde aan goederen die van iedereen zijn zoals parken en collectieve gebouwen. Ook heerst er een wegwerpcultuur en iedereen gaat met de auto. Zelf heeft ze geen auto en smeert ze haar lunch voor het werk gewoon zelf. In het begin kon ze last hebben van die cultuurverschillen. “Ik had veel last van pieken en dalen in mijn gemoedstoestand. Ik mis contact met mijn vrienden en familie. Aan de andere kant ontmoet ik nu veel meer vrouwelijke collega’s, die stuk voor stuk welbespraakt en grappig zijn”. Dat zijn dan erg positieve verschillen.
Er ligt meer nadruk op hierarchie
Op haar werk merkt ze dat mensen in de VS anders met hiërarchie omgaan dan in Nederland. Ze heeft zeven jaar in Twente gewerkt. Ze vertelt dat wanneer er geen stoelen over waren, professoren gewoon op de grond gingen zitten. In Batimore is dat anders. “Als de hoofdonderzoeker de kamer binnen komt lopen, staan meerdere mensen direct op om hun stoel aan te bieden. Er heerst veel meer hiërarchie op de werkvloer”. Anke gaat met deze verschillen om door eerst af te wachten en de kat uit de boom te kijken. Op die manier krijgt ze inzicht in de situatie en weet ze wanneer ze zich wel en niet hoeft aan te passen.
Ik voel me geen Amerikaan
Anke merkt dat sommige verschillen te groot zijn om zich volledig aan de Amerikaanse cultuur aan te passen. Er heerst een werkcultuur van excellentie op de Hopkins University waar ze werkt. “Liever te veel dan te weinig werken en mensen zijn hier heel kritisch op andermans werk. In Nederland is de sfeer vaak: ‘doe maar gewoon’. “Ik zal me niet zomaar aanpassen aan de status quo, maar zoek naar een goed compromis. Ik ga bijvoorbeeld graag op de fiets naar mijn werk”. Volgens Anke heeft ze ook teveel ankers in Nederland om zich volledig Amerikaan te voelen. Maar ze heeft wel het gevoel dat ze haar eigen plekje heeft verworven op haar werk, maar ook binnen de cultuur. “Ik heb het gevoel dat ik me wel aanpas, maar nooit op die baseline zal komen. Ik zal altijd een expat blijven”.
Een goede transitie begint bij een goede voorbereiding
Denk je erover in het buitenland te gaan werken? Een goede voorbereiding is het halve werk: “Ga altijd ergens twee of drie dagen meelopen voordat je er gaat werken. Dat heb ik ook gedaan! Dan proef je echt de sfeer binnen de organisatie”. Is er veel hiërarchie of is iedereen gelijk? Als Nederlander ben je nou eenmaal minder gewend dat mensen zeggen: ‘dit moet je nu doen’. Solliciteer op meerdere functies en neem met alleen een Skypegesprek niet genoegen!
Woon je als Nederlander in Baltimore? Kijk ook eens op de website van de Nederlandse Vereniging voor Washington en omstreken